روایت برامدن دوباره ی نیکا

می گریزد  از هجوم پلیدی
بر هر کوی و کوچه و خیابان
آوار ترس  را دلیرانه
پس میزند نیکا   

  چنگال بدسگال غریبی
در گیسوانش حلقه میزند
یک ، دو ، سه  موجود وحشی سراپا دریدگی
با مرکبی که بوی جنایت پراکَنَد

وقتی قرار  نیست مردان جهل و جنایت
خوی پلید خود را افسار کِش کنند
تنها گریز  جنگی  نابرابر است
با چنگ و دندان  رخ به رخ  ناشریف ها
افتاده بر کف  ارابه ی جنایت  ایشان  
نیکا ی پر غرور
نیکای پر زخشم  
نیکای استوار به رزم
به نبردی بی امان  
تا لحظه های مرگ
تف می کند به چهره نامردمی شان
جان از بدن رهیده  
فرمان محتسب که رهایش کنید
 در کوی وکوچه ای  .....
اینک پس از گذشت زمانی در انتظار
  نیکا
 با آن غرور و خشم  به میدان  در آمدست
این بیقرار
بار دگر آوار ترس را دلیرانه
پس زده است  
نیکا برآمدست !